Akwaaba, obruni!
Door: Marieke
Blijf op de hoogte en volg Marieke
07 Oktober 2010 | Ghana, Accra
Hallo allemaal!
Akwaaba (welkom) op mijn allereerste blog vanuit Ghana! Eindelijk ben ik er dan, na een lange, interessante, indrukwekkende eerste dag. Maandagmorgen om 10 uur vertrok ik met mijn ouders naar Schiphol. Esther en ik zouden worden uitgezwaaid door onze ouders, haar broer en zus, mijn twee zussen, mijn broer, mijn schoonzusje en mijn neefje en nichtje. Eerst wilden we wat euro’s wisselen voor Ghanese Cedi, maar aangezien ze dat niet hadden op Schiphol hebben we maar Amerikaanse dollars genomen, wat hier ook geaccepteerd schijnt te worden. Met de hele gang hebben we nog lekker even koffie gedronken bij Starbucks, en rond 12 uur vonden Esther en ik het hoogste tijd om door de douane te gaan. Jullie weten dat ik heel goed ben in afscheid nemen *kuch* en het dus met een grote glimlach deed *ahum*. Ja oké, niet dus, haha, maar echt, het ging al beter dan de vorige keer toen ik naar Canada ging! Toen we door de douane heen waren ging het eigenlijk al weer helemaal beter, en had ik weer ontzettend veel zin om te gaan. Na nog even wat tijdschriften en boeken (waaronder eindelijk een verjaardagscadeau voor Esther die in april jaren was) te hebben gekocht, was het tijd om te gaan boarden. Na de check van de handbagage zagen we ons mede-reisgenoot Roderick en later kwam mede-reisgenoot 2, Sabrina, er ook aan. We gingen het vliegtuig in, en verder is het vliegverhaal niet heel spannend; alles ging goed en we hebben een prima vlucht gehad.
Spannend werd het weer toen de daling werd ingezet en we langzaam aan Accra onder ons zagen verschijnen. Het was ondertussen al helemaal donker, dus veel zagen we niet, maar toch was het wel heel gaaf om de stad vol lichtjes te zien vanuit de lucht. Toen we eenmaal geland waren hadden we echt zoiets van: OH MY GOD WE ZIJN IN AFRIKA. Toen de deuren opengingen gingen we naar buiten en zetten onze allereerste stappen op het Afrikaanse continent (plechtig moment uiteraard). Het allereerste wat me opviel was natuurlijk die heerlijke, zwoele hitte. Het tweede wat me opviel was de geur van Afrika. Niet dat dat vies was ofzo, maar het was gewoon heel anders. Alles verliep daarna vrij snel, en na een half uurtje waren we eigenlijk wel door alle formaliteiten heen. We liepen de hal uit, waar iemand op ons zou moeten wachten, maar daar was niemand dus liepen we maar naar buiten. Dat was echt een soort filmmoment; je loopt die Afrikaanse hitte in en al die zwarte mensen kijken je aan. Heel apart. Maar goed, ook daar was niemand en toen heb ik Mr. Krampah maar even gebeld. Dit gesprek verliep bijzonder moeizaam, want ik heb echt ontzettend veel moeite met Engels met een Afrikaans accent! Ik begreep zoiets dat hij er over een paar minuten zou zijn, en uiteindelijk kwamen mijn mede huisgenoten Kelly en Lianne ons samen met een taxichauffeur in politie-uniform ons ophalen (die man is blijkbaar overdag politieman en ’s avonds taxichauffeur). Het werd een interessante rit, aangezien we 4 koffers hadden en met 4 meiden op de achterbank zaten. Maar het is gelukt! :D De rit vond ik meteen al heel indrukwekkend; langs de vrij drukke, hectische autoweg lopen de mensen rustig rond en vind je ook allemaal kraampjes. De lucht om je heen is een soort mix van benzine, kruiden, zweet en eten. Ook wordt je echt veel aangestaard omdat je blank bent. Maar echt, ik vond die rit al gewoon geweldig! :p Oh ja, en het laatste deel van de rit was helemaal hilarisch…. Om bij het guesthouse te komen rijden we over een soort onverhard, onverlicht landweggetje, waardoor het net een safari leek!
Het guesthouse is verder prima. Het is er schoon, de mensen zijn ontzettend aardig én we hebben elektriciteit! Wat we niet hebben in stromend water en internet. Douchen hebben we vanmorgen dus gedaan door een emmer water over ons heen te gooien, en drinkwater moet je overdag in grote getale kopen in de supermarkt. Overigens is er gezegd dat we hier maar een paar nachten zitten, en dan verhuizen naar het nieuwe complex hiernaast, waar ze wel stromend water hebben. Ach, lekker back to basics zal ik maar zeggen!
Dinsdag hadden we een hele dag voor ons gepland, maar uiteindelijk is daar bijzonder weinig van terecht gekomen. De hele dag werd gezegd dat we zo werden opgehaald en dan naar de stad zouden gaan, maar er is dus niemand gekomen. Als je bij Ernestina (de zus van Mr. Krampah) vraagt wanneer we nou wat gaan doen, komt er nooit helemaal een duidelijk antwoord uit. Het is gewoon simpelweg zo dat men hier zo min mogelijk planned en men ziet wel wanneer wat terechtkomt. Voor ons een beetje onhandig, maar daar moeten we maar aan wennen! ;) De dag hebben we maar gevuld met wat rondlopen, rustig aan doen, kaarten, kwartetten, lezen, enz.
Woensdag daarintegen hebben we een hele drukke dag gehad! We zijn als eerste naar mijn en Esther’s stageplek gegaan, het ministerie van Local Government and Rural development. Het gaan allemaal wat vaag, maar we hebben een document meegekregen en op basis daarvan gaan we een plan maken wat we gaan doen. Ik update jullie hier later wel over. Ook zijn we naar de stageplek van Kelly geweest, wat ook een al al vaagheid was, en als laatste gingen we naar het STRAND! Daar werkt Tim, en ook Lianne vlakbij. Hier is een naschoolse opvang en we hebben dus de hele middag, heel schattig, met allemaal zwarte kindjes gespeeld :D
Op dit moment ben ik in de Accra mall waar dus wel internet is. Bovenstaande blog is de afgelopen paar dagen geschreven, dus sorry als ik in herhaling val, het te lang is, o.i.d.! Om mijn hele blog even samen te vatten: Ghana/Afrika is een wereld van verschil maar ik heb het tot nu toe ontzettend naar mijn zin!
T zover dit eerste blog! Ik hoop dat jullie een berichtje achterlaten en als jullie nog iets specifieks willen weten hoor ik dat graag!!!!! :)
Een hele dikke kus vanuit het warme Ghana!
XO Marieke
ps: Foto's komen later, mijn SD kaart kan ik hier niet in de computer doen :(
ps2: In geval het niet duidelijk is, de titel van dit blog betekent: Welkom, blanke! Ik geloof dat dat in het Ga is. Of in het Tri, kan ook.
Akwaaba (welkom) op mijn allereerste blog vanuit Ghana! Eindelijk ben ik er dan, na een lange, interessante, indrukwekkende eerste dag. Maandagmorgen om 10 uur vertrok ik met mijn ouders naar Schiphol. Esther en ik zouden worden uitgezwaaid door onze ouders, haar broer en zus, mijn twee zussen, mijn broer, mijn schoonzusje en mijn neefje en nichtje. Eerst wilden we wat euro’s wisselen voor Ghanese Cedi, maar aangezien ze dat niet hadden op Schiphol hebben we maar Amerikaanse dollars genomen, wat hier ook geaccepteerd schijnt te worden. Met de hele gang hebben we nog lekker even koffie gedronken bij Starbucks, en rond 12 uur vonden Esther en ik het hoogste tijd om door de douane te gaan. Jullie weten dat ik heel goed ben in afscheid nemen *kuch* en het dus met een grote glimlach deed *ahum*. Ja oké, niet dus, haha, maar echt, het ging al beter dan de vorige keer toen ik naar Canada ging! Toen we door de douane heen waren ging het eigenlijk al weer helemaal beter, en had ik weer ontzettend veel zin om te gaan. Na nog even wat tijdschriften en boeken (waaronder eindelijk een verjaardagscadeau voor Esther die in april jaren was) te hebben gekocht, was het tijd om te gaan boarden. Na de check van de handbagage zagen we ons mede-reisgenoot Roderick en later kwam mede-reisgenoot 2, Sabrina, er ook aan. We gingen het vliegtuig in, en verder is het vliegverhaal niet heel spannend; alles ging goed en we hebben een prima vlucht gehad.
Spannend werd het weer toen de daling werd ingezet en we langzaam aan Accra onder ons zagen verschijnen. Het was ondertussen al helemaal donker, dus veel zagen we niet, maar toch was het wel heel gaaf om de stad vol lichtjes te zien vanuit de lucht. Toen we eenmaal geland waren hadden we echt zoiets van: OH MY GOD WE ZIJN IN AFRIKA. Toen de deuren opengingen gingen we naar buiten en zetten onze allereerste stappen op het Afrikaanse continent (plechtig moment uiteraard). Het allereerste wat me opviel was natuurlijk die heerlijke, zwoele hitte. Het tweede wat me opviel was de geur van Afrika. Niet dat dat vies was ofzo, maar het was gewoon heel anders. Alles verliep daarna vrij snel, en na een half uurtje waren we eigenlijk wel door alle formaliteiten heen. We liepen de hal uit, waar iemand op ons zou moeten wachten, maar daar was niemand dus liepen we maar naar buiten. Dat was echt een soort filmmoment; je loopt die Afrikaanse hitte in en al die zwarte mensen kijken je aan. Heel apart. Maar goed, ook daar was niemand en toen heb ik Mr. Krampah maar even gebeld. Dit gesprek verliep bijzonder moeizaam, want ik heb echt ontzettend veel moeite met Engels met een Afrikaans accent! Ik begreep zoiets dat hij er over een paar minuten zou zijn, en uiteindelijk kwamen mijn mede huisgenoten Kelly en Lianne ons samen met een taxichauffeur in politie-uniform ons ophalen (die man is blijkbaar overdag politieman en ’s avonds taxichauffeur). Het werd een interessante rit, aangezien we 4 koffers hadden en met 4 meiden op de achterbank zaten. Maar het is gelukt! :D De rit vond ik meteen al heel indrukwekkend; langs de vrij drukke, hectische autoweg lopen de mensen rustig rond en vind je ook allemaal kraampjes. De lucht om je heen is een soort mix van benzine, kruiden, zweet en eten. Ook wordt je echt veel aangestaard omdat je blank bent. Maar echt, ik vond die rit al gewoon geweldig! :p Oh ja, en het laatste deel van de rit was helemaal hilarisch…. Om bij het guesthouse te komen rijden we over een soort onverhard, onverlicht landweggetje, waardoor het net een safari leek!
Het guesthouse is verder prima. Het is er schoon, de mensen zijn ontzettend aardig én we hebben elektriciteit! Wat we niet hebben in stromend water en internet. Douchen hebben we vanmorgen dus gedaan door een emmer water over ons heen te gooien, en drinkwater moet je overdag in grote getale kopen in de supermarkt. Overigens is er gezegd dat we hier maar een paar nachten zitten, en dan verhuizen naar het nieuwe complex hiernaast, waar ze wel stromend water hebben. Ach, lekker back to basics zal ik maar zeggen!
Dinsdag hadden we een hele dag voor ons gepland, maar uiteindelijk is daar bijzonder weinig van terecht gekomen. De hele dag werd gezegd dat we zo werden opgehaald en dan naar de stad zouden gaan, maar er is dus niemand gekomen. Als je bij Ernestina (de zus van Mr. Krampah) vraagt wanneer we nou wat gaan doen, komt er nooit helemaal een duidelijk antwoord uit. Het is gewoon simpelweg zo dat men hier zo min mogelijk planned en men ziet wel wanneer wat terechtkomt. Voor ons een beetje onhandig, maar daar moeten we maar aan wennen! ;) De dag hebben we maar gevuld met wat rondlopen, rustig aan doen, kaarten, kwartetten, lezen, enz.
Woensdag daarintegen hebben we een hele drukke dag gehad! We zijn als eerste naar mijn en Esther’s stageplek gegaan, het ministerie van Local Government and Rural development. Het gaan allemaal wat vaag, maar we hebben een document meegekregen en op basis daarvan gaan we een plan maken wat we gaan doen. Ik update jullie hier later wel over. Ook zijn we naar de stageplek van Kelly geweest, wat ook een al al vaagheid was, en als laatste gingen we naar het STRAND! Daar werkt Tim, en ook Lianne vlakbij. Hier is een naschoolse opvang en we hebben dus de hele middag, heel schattig, met allemaal zwarte kindjes gespeeld :D
Op dit moment ben ik in de Accra mall waar dus wel internet is. Bovenstaande blog is de afgelopen paar dagen geschreven, dus sorry als ik in herhaling val, het te lang is, o.i.d.! Om mijn hele blog even samen te vatten: Ghana/Afrika is een wereld van verschil maar ik heb het tot nu toe ontzettend naar mijn zin!
T zover dit eerste blog! Ik hoop dat jullie een berichtje achterlaten en als jullie nog iets specifieks willen weten hoor ik dat graag!!!!! :)
Een hele dikke kus vanuit het warme Ghana!
XO Marieke
ps: Foto's komen later, mijn SD kaart kan ik hier niet in de computer doen :(
ps2: In geval het niet duidelijk is, de titel van dit blog betekent: Welkom, blanke! Ik geloof dat dat in het Ga is. Of in het Tri, kan ook.
-
07 Oktober 2010 - 13:46
Yvonne:
Heej Miek,
Supertof!!!
Heb je trouwens niet voor niets je haar zo kort laten knippen he!?!!! ;) "Gelukkig hebben we een douche, maar helaas geen stromend water" :P
Xxx -
07 Oktober 2010 - 14:26
Mounia:
Hey lieverd! Echt heel leuk om je verslag weer eens te lezen! Ik zal het in de gaten houden! Ik wens je echt super super super veel succes in Ghana and a very nice time! Ik zal je missen meissie! Ik gun het je van harte!
Bisouxx -
07 Oktober 2010 - 14:27
Katjaa!:
Heee!
Ik ga weer heel trouw je berichtjes lezen haha zoals beloofd.
je met een emmer wassen en douchen, wat een verschil! maar gelukkig heb je het daar wel naar je zin!
Ik heb trouwens dat engels verhaal over Ghana gedaan hihi!
xxxx -
07 Oktober 2010 - 15:46
Suus:
Zusje!
Super leuk zo snel al wat van je te lezen! Klinkt inderdaad heel Afrikaans, haha! Ah joh, je went er vast snel aan :). Geniet ervan!
Dikke kus -
07 Oktober 2010 - 16:48
Natasja:
klinkt goed. succes^^ -
08 Oktober 2010 - 09:16
Angela:
haha,klinkt als een goede TIA-ervaring (This Is Africa). Daar ga je er vast nog veel van meemaken. Enjoy the bucketshower! -
08 Oktober 2010 - 16:33
Paps,Mams,Margot,Jan:
Lieve Marieke
We hebben met zijn vieren hier in Zwitserland genoten van je reisverslag! We hebben het al eerder gezegd: als schrijfster kan je ook uitstekend uit de voeten. Vooral om het douchen (en de korte duur)moesten we er lachen. Zwitserland is ook lekker warm en zonnig. Heel veel liefs van paps, mams, tante Margot en oom Jan -
15 Oktober 2010 - 16:32
Tante Janny En Oom F:
Hallo Marieke,Wat is het weer een geweldig verhaal, wat wij van jou hebben gelezen.Zo zie je, zo maak zo onverwacht toch heel wat mee, want het was wel even spannend, maar dat was weer gauw vergeten, want er was weer gauw weer heel wat gezelligs te beleven.
De groeten van ons beide
Tanta Janny en Oom Fop
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
